Στη δεκαετία του 1960, η αύξηση των διεθνών ταξιδιών και του τουρισμού έφθασε στη Θάσο, κυρίως λόγω της φήμης της ώς ένα από τα πιο όμορφα και πράσινα ελληνικά νησιά, αλλά και της εύκολης πρόσβασης από την ηπειρωτική και βόρεια Ελλάδα, λόγω μικρής απόστασης από αυτή. Παρά το γεγονός ότι τα πρώτα χρόνια ο αριθμός των επισκεπτών ήταν μικρός, οι νησιώτες είδαν τις μελλοντικές δυνατότητες του τουρισμού στη Θάσο, συνειδητοποιώντας ότι αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα έρχονταν αντιμέτωποι με τη πιθανότητα να αντικαταστήσουν τα παλιά τους παραδοσιακά επαγγέλματα στους τομείς της γεωργίας, της υλοτομίας και της αλιείας. Ένας τέτοιος προοδευτικός Θάσιος ήταν ο Παναγιώτης Χατζηεμμανουήλ, ο οποίος το 1959 παρουσίασε το πρώτο σκάφος που μετέφερε επιβάτες. Το σκάφος ονομαζόταν Αλέξης (βλέπε φωτογραφία) και συνέδεε το λιμάνι της Καβάλας με το λιμάνι του Λιμένα (Θάσος).

Στον Παναγιώτη άνηκε επίσης ένα μικρό εργοστάσιο (ελαιοτριβείο) παραγωγής λαδιού και πριονιστήριο, που ήταν χτισμένο εκεί που βρίσκεται ο “Πήγασος” σήμερα. Το 1984 ο Παναγιώτης δυστυχώς απεβίωσε, αφήνοντας την οικογενειακή επιχείρηση στους γιους του Γιάννη και Αλέξη. Το 1987 οι δύο αδελφοί, γνωρίζοντας ότι το νησί έπασχε από έλλειψη ποιοτικής φιλοξενίας, πήραν την απόφαση να κατεδαφίσουν τόσο το πριονιστήριο αλλά και το ελαιοτριβείο και να το αντικαταστήσουν με ένα ξενοδοχείο. Το ξενοδοχείο χτίστηκε με παραδοσιακή Μακεδονική αρχιτεκτονική και του δόθηκε η ονομασία Πήγασος από το ομώνυμο άγαλμα που βρέθηκε στην Θάσο και που σήμερα κοσμεί το αρχαιολογικό μουσείο της. Ο Πήγασος ολοκληρώθηκε ένα χρόνο αργότερα το 1988. Οι επόμενες δεκαετίες αντιμετώπισαν μεγάλη αύξηση στον αριθμό των επισκεπτών στο νησί, με τον “Πήγασο”, υπό τη διαχείριση του Γιάννη από το 2000 και μετά, να συνεχίζει να εξελίσσεται, να ανακαινίζεται και να βελτιώνεται, έτσι ώστε να προσφέρει στους επισκέπτες του την υψηλότερη ποιότητα διαμονής και υπηρεσιών.

Ιωάννης Χατζηεμμανουήλ